สำหรับใครที่เป็นสายมู และมีความเชื่อและศรัทธาในเทพฮินดู ท่านมักจะเห็นว่า ทุกครั้งที่เราทำการบูชาเทพ นอกจากเครื่องหอม ปัญจอมฤต ปัญจเมวะ ธัญพืช 9 ชนิด ข้าวอักษัต 9 สี และผลหมากรากไม้แล้ว สิ่งหนึ่งที่เรามักจะนิยมถวายด้วยเสมอๆ คือ ขนมหวานที่ไม่มีไข่เป็นส่วนผสมซึ่งเทพแต่ละพระองค์ ก็จะมีขนมหวานประจำตัวที่โปรดปรานแตกต่างกัน โดย ขนมไหว้พระพิฆเนศ ที่ทรงโปรดปรานเป็นอย่างยิ่งคือ ขนม Laddu (ลาดู) ทำจากแป้งถั่ว (แป้งจะนา) ทอดในน้ำมันเนย ใส่น้ำตาลหรือน้ำเชื่อม ทอดจนสุก ทำเป็นขนมกลมๆ บางทีทำด้วยแป้งถั่วเหลืองหรือทำด้วยมะพร้าวก็ได้ เอามะพร้าวขูดผสมกับแป้งสาลีหรือแป้งข้าวเจ้า ใส่น้ำตาลแล้วทอดจนสุก และขนม Motaka (โมทกะ) หรือ Modak มาจากภาษาสันสกฤตที่มีความหมายว่า ยินดี พึงพอใจ รื่นเริงบันเทิงใจหรือที่ชาวทมิฬเรียกขนมนี้ว่า ‘Korukkattai’ ขนมชนิดนี้เป็นลูกกลม ๆ ขนาดมะนาวลูกเล็ก ๆ มีไส้ ภายนอกเป็นแป้งสีขาวห่อไส้แล้วนึ่งให้สุก ไส้ทำด้วยมะพร้าวขูดผัดกับน้ำมันพืช ผสมเนยใส ผงกระวาน น้ำตาลทรายแดง และเกลือจะมีรสค่อนข้างหวาน แต่บางที่ก็ทำเป็นลูกมียอดแหลม ๆ คล้ายผลกระเทียม
ตำนาน ขนมไหว้พระพิฆเนศ ขอพรใดก็สำเร็จ
อ. ปอนด์ โหรามหาเวทย์ ได้กล่าวถึงที่มาของตำนานเกี่ยวกับขนมลาดูและโมทกะนี้ ว่ามีอยู่ 2 ความเชื่อด้วยกัน
1.อ้างอิงตามเทวตำนานจากซีรี่ส์ พระพิฆเนศมหาเทพไอยรา
ซึ่งจะมีตอนหนึ่งที่พระแม่ปารวตีทรงทำขนมโมทกะ ขึ้นมาเพื่อป้อนเป็นอาหารมื้อแรกแก่ คชานันท์ (พระนามของพระพิฆเนศตอนพระเยาว์) ซึ่งพระองค์ทรงจัดทำขึ้นมาเป็นพิเศษให้แก่พระกุมาร ซึ่งแฝงปรัชญาคำสอนแก่บุตรและเหล่าสาวกของพระองค์ในกาลต่อไป พระแม่ปารวตีทรงนำของหวานที่ทำจากแป้งแต่มีไส้สอดอยู่ข้างใน พระแม่ปารวตีทรงเรียกขนมนี้ว่า โมทกะ ความพิเศษของมันคือโมทกะคือการให้ความสุข ซึ่งพระแม่บอกว่าถ้ามองจากภายนอกก็เหมือนขนมธรรมดา แต่ข้างในข้างโมทกะต่างหากที่ไม่ธรรมดา พระองค์ทรงเปรียบว่ามันเหมือนกับพระคเณศที่พระองค์ทรงตั้งใจจะทำให้เป็นโมทกะ
พระคเณศทรงถามพระองค์ว่าพระแม่จะทำให้พระองค์เหมือนโมทกะ แต่ยังไม่ได้เสวย ไม่รู้รส แล้วพระองค์จะเป็นเหมือนกับมันได้อย่างไร พระองค์จึงจะเริ่มพิธีป้อนอาหารเป็นอย่างแรกด้วยโมทกะ โดยให้เสด็จตาของพระองค์เป็นผู้ป้อนให้
พอพระองค์ทรงได้เสวยเข้าไป ก็ทรงตรัสว่าหากมองจากภายนอกจะไม่รู้เลยว่าโมทกะอร่อยขนาดนี้ ไส้ข้างในทำให้มันยิ่งอร่อยมากขึ้นไปอีก ทั้งที่ดูจากภายนอกกลับเรียบง่ายธรรมดายิ่งนัก
พระแม่เลยตอบพระองค์ว่า “ใช่เลยลูก ถ้าดูภายนอกจะไม่รู้เลยว่าโมทกะมีไส้ที่หอมหวานแค่ไหน เช่นเดียวกันกับในตัวเราทุกคนต่างก็มีปรมาตมันอันจริงแท้อยู่ภายใน แต่เพราะโมฆะและความปรารถนาเป็นเหตุให้เรามองไม่เห็นความงดงามของภายใน เจ้าจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อหลุดพ้นจากโมหะเท่านั้นเข้าใจไหม”
พระคเณศทรงขานรับแล้วพระองค์ก็ทรงตรัสถามพระแม่ต่อว่า แล้วไอ้เจ้าโมหะเนี่ยคืออะไรขอรับ ทำไมเราต้องหลุดพ้นจากมันด้วย
พระแม่เอ่ยตอบว่า เราแยกมาจากปรมาตมัน การทำกรรมดีนั้นจะทำให้เราหลุดพ้น นี่คือเป้าหมายหลักแห่งชีวิต แต่ว่าความสุขสบายในสากลโลก ความเห็นแก่ตัว ความอิจฉา มายาเหล่านี้พาให้เราหลงผิดและลืมเป้าหมายแห่งการหลุดพ้นไป
ดังนั้นแล้วการถือความสัตย์ คือ พลังสำคัญที่จะช่วยลดทอนมายาลงและทำให้เป้าหมายเดิมตื่นตัวขึ้นมา เมื่อนั้นเขาจะได้รับรู้พลังแห่งปีศาจมันและมองเห็นความงดงามในตนเองเช่นเดียวกับที่ลูกได้รับความหอมหวานที่แท้จริงของโมทกะ หลังจากที่ลูกได้กัดกินมันไปแล้ว
ท้ายที่สุดพระแม่ทิ้งท้ายว่า แล้วโมทกะนี้ก็จะเป็นเหมือนปรัชญาแห่งชีวิต
พระพิฆเนศจึงเอ่ยในตอนท้ายว่า โมทกะที่เสด็จแม่เตรียมให้ลูกนั้นสามารถสั่งสอนให้แก่คนทั้งโลกได้ และตั้งแต่วันนี้โมทกะจะกลายเป็นอาหารที่ลูกโปรดปรานที่สุด
ดังนั้นขนม “ ลาดู – โมทกะ” จึงเป็นขนมอินเดียโบราณที่ใช้ถวายเพื่อบูชาองค์เทพบนสรวงสวรรค์ และเป็นขนมที่องค์มหาเทพพิฆเนศทรงโปรดปรานเป็นพิเศษ ถึงขนาดพระองค์เองได้ทรงประกาศไว้ว่า
“หากผู้ใดถวายบูชาสักการะพระองค์ด้วยขนมลาดู ความปรารถนาใดใดของผู้นั้นจะสัมฤทธิ์ผล และผู้นั้นจะได้รับการประทานพรให้สำเร็จตามที่ปรารถนา”
2. ขนม “โมทกะ ลาดู” เป็นขนมอินเดียโบราณ
เริ่มมีการทำขนมชนิดนี้ขึ้นมาเพื่อบูชาเทพมาตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 12 โดยมีประวัติความเป็นมาตามตำนานการถวายขนมโมทกะในสมัยอินเดียโบราณ ด้วยเรื่องราวของ 2 พี่น้อง โดยคนน้องมีฐานะยากจน เป็นชนชั้นแรงงาน ส่วนคนพี่มีฐานะดีเพราะได้สามีร่ำรวย
คนน้องทำโมทกะคนยาก จากส่วนผสมราคาถูก ไม่ตรงตามสูตร เพราะมีเงินซื้อได้เท่านี้ แต่ทำด้วยความมุ่งมั่น ตั้งใจ เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงศรัทธาที่ตนมีนำขึ้นถวาย รุ่งเช้าตื่นมากลายเป็นทองเต็มไปหมดทำให้ชีวิตเปลี่ยนไม่ต้องกลับไปลำบากอีก
พอคนพี่มาเยี่ยมก็ถามว่าทำไมไม่ไปทำงาน น้องเลยเล่าเรื่องอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้ฟัง คนพี่จึงกลับไปทำตามบ้างเพื่อหวังจะรวย ด้วยการทำจากส่วนผสมแบบเดียวกัน แต่ทำด้วยความไม่เชื่อ ตระหนี่ถี่เหนียว รุ่งเช้าโมทกะจึงกลายเป็นก้อนอุจจาระ และตั้งแต่วันนั้น ความเสื่อมในทรัพย์ก็บังเกิดแก่บ้านของคนพี่ ผู้ตระหนี่ ไร้ศรัทธา ความเจริญนั้นก็ได้ไปสร้างความสุข ความอยู่สบายแก่คนน้องผู้ยากไร้ที่มีศรัทธาแรงกล้า
ซึ่งเรื่องนี้ก็แฝงปรัชญาความเชื่อที่ว่า การถวายขนมโมทกะลาดูจัดเป็นอามิสบูชา รูปแบบหนึ่ง ซึ่งคือการบูชาที่มีวิญญาณธาตุเป็นหลักชัย ประกอบด้วยการลดความตระหนี่ถี่เหนียวของตน ที่กล้าสละทานถวายขนมซึ่งเป็นสิ่งของอันมีค่าและปราณีตเป็นเครื่องสังเวยให้กับองค์เทพ
หากบุคคลใดสามารถกระทำได้ครบทั้งปฏิบัติบูชาคือเป็นคนมีประพฤติดี และอามิสบูชาคือไม่ตระหนี่ มีใจเอื้อเฟื้อ บุคคผู้นั้นย่อมได้รับพรอันมหาศาลอย่างอัศจรรย์ใจจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วสากล
ซึ่งถ้าลองสังเกตสักนิดจะเห็นว่าขนมลาดูก้อนกลมๆ มีความคล้ายคลึงกับขนมต้มขาวที่มีไส้เป็นมะพร้าวที่เรามักเอามาไหว้ครูเป็นอย่างมาก ซึ่งขนมนี้ท่านก็สามารถนำมาใช้ถวายเหล่าเทพแทนได้ในยามที่จัดหาโมทกะลาดูไม่ได้หรือไม่สะดวกค่ะ
หวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์ต่อท่านไม่มากก็น้อย ไว้พบกันในบทความถัดไป ปอนด์ก็จะนำเอาเกร็ดความรู้ กลเม็ดเคล็ดลับดีๆ ที่ปอนด์ตกตะกอนจากการศึกษาค้นคว้าและลงมือปฎิบัติจริง มาบอกเล่าเพื่อเป็นการเผยแพร่บารมีให้แก่เหล่าเทพเทวาเทพนารีทุกพระองค์และเป็นวิทยาทานสืบต่อไป
บทความโดย อ.ปอนด์ โหรามหาเวทย์
เนื้อหาอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
เปิดตำนาน พระพิฆเนศ เทพผู้ประทานความสำเร็จ สายมูควรรู้ก่อนขอพร!
ฟรีเฉพาะเดือนนี้! วอลล์เปเปอร์พระพิฆเนศ ตามวันเกิด ชุดประทานพร เงินทองไหลมา
