หล่าไอซ์ แม่ค้าใจสู้และไม่ยอมแพ้ มุ่งมั่นเพื่อหาเงินมารักษาตัวเองและดูแลครอบครัว เธอขายของออนไลน์โดยไลฟ์สดขาย Next People จะพาทุกคนมาสร้างแรงบันดาลใจและกำลังใจดีๆ จากเธอไปพร้อมๆ กัน
หล่าไอซ์ เด็กวัยทำงาน
“ทำงานตั้งแต่อายุ 11 ปี ก็ประมาณ ป.4 – ป.5 พอเกิดอุบัติเหตุมาก็รักษาตัว กลับมาเรียนเหมือนเดิมเรียนปกติเลย ทางโรงงานเขาก็คือ เหมือนให้บ้านทั้งที่ทำงาน ช่วงปิดเทอมก็เลยไปทำได้ค่าจ้างวันละ 100 บาท หนูจำได้ว่าพ่อกับแม่หนูย้ายไปอยู่นู่น ตั้งแต่อนุบาล 2”
“เหมือนมันเป็นดินประสิวอะค่ะ พอลากแล้วถ้ามันกระทบกับพื้นก็ทำให้เกิดไฟ มันไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเราหนูยังไม่ได้ไปเก็บเลยมันระเบิดขึ้นแล้ว เราแค่อยู่ประมาณบริเวณ 4-5 ก้าว เหมือนมันกองไว้เราจะไปช่วยเขาเก็บแต่เรายังเดินไม่ถึงเลย”
ความเหนื่อยที่ต้องทน
“รักษาอยู่ 2 อาทิตย์ อยู่โรงพยาบาลพระปกเกล้า พ่อก็ให้ส่งตัวไปรักษาอยู่ศิริราชก็เลยรักษามาถึงทุกวันนี้ 9 จะ 10 ปีแล้วค่ะ แล้วก็ผ่าตัดตลอด อันนี้ก็เพิ่งจะผ่าตัดมาประมาณ 2 เดือนค่ะ เหมือนมันจะเป็นอย่างนี้ตลอดชีวิตแล้วค่ะ เป็นแผลเป็นอะค่ะ แต่ถ้านิ้วมันงอเราสามารถไปผ่าตัดได้ค่ะแต่อาจจะไม่เป็นเหมือนเดิม แต่จะผ่าให้มันยืดได้ค่ะกายภาพบำบัดได้ช้านิดหนึ่ง ช่วงแรกๆ พ่อเป็นคนออกหมดเลยค่ะ แล้วก็จะมี 2-3 ปีหลัง มีโครงการ อพสว. มาช่วย ตอนที่พ่อจ่ายค่ารักษาให้หนูไม่แน่ใจ แต่ที่รู้ๆ คือต้องมีเงินค่าตั๋วรถไฟก่อน เพราะว่าการจะไปแต่ละครั้งต้องมีเงินค่าตั๋วรถไฟ ถ้าไปผ่าตัดก็คือ ผ่าตัดหนูนอนโรงพยาบาล 1 เดือน พ่อก็จะไปส่งหนูแล้วอยู่กับหนู 3 วัน แล้วก็กลับมาขายลูกชิ้นแล้วก็กลับไปรับหนู ทางคดีที่รับผิดชอบก็จบไปตั้งแต่ 6 ปีแรกแล้ว มันก็ไม่ได้อะไรเยอะกับเขาแล้วเขาก็ทยอยจ่ายเงิน เหมือนนานๆ ทีไปขึ้นศาลที 5-6 เดือน ก็หมื่นหนึ่งประมาณนี้ค่ะ แต่ช่วงนั้นคือเป็นเยอะมากเลยค่ะ รักษาตัวก็หมดเลย”
โดนบูลลี่ ไม่ใช่เรื่องตลกของคนที่ต้องเจอ
“หนูรักษามาออกจากห้องปลอดเชื้อมาประมาณ 2-3 เดือน แล้วก็เข้าไปเรียนตอน ป.5 หรือ ป.6 นี่แหละจำไม่ได้ เข้าไปเรียนก็ปิดตัวหมดเลย ตอนขึ้น ม.1 ถึงเลิกอายค่ะ มันก็จะเป็นแผลเป็นอย่างนี้มันก็จะบางๆ ถ้าไปโดนปึ๊บมันก็จะพองออกมาเป็นน้ำหนอง แขนมันงออยู่อย่างนี้หนูก็เอาเสื้อคลุมใส่แขนไม่ได้ ก็ปิดกระดุมเม็ดหนึ่งเอาคลุมเอาไว้เฉยๆ คลุมไปโรงเรียนแล้วก็ใส่หมวกปิดหน้า ขนาดร้อนๆ ก็ยังใส่ งงตัวเองอยู่ อายค่ะ มีแต่คนล้อตอนนั้น พอขึ้น ม.1 มาก็เลิกทำเลยไม่อายแล้ว ใครล้อก็เฉยๆ แต่ก็เสียใจ กลับมาบอกพ่อ พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“แล้วก็เรื่องสังคมเรื่องโรงเรียนก็มีทุกคน ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันบางคนก็ล้ออยู่โรงเรียน แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไร ใครเล่นด้วยก็เล่นใครไม่เล่นด้วยก็ไม่เล่น แต่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ชินนะคะเวลาเขาเข้ามาล้อในไลฟ์สด บางทีก็เก็บไปคิดอยู่ไม่รู้จะทำยังไงได้ ทำอะไรไม่ได้เพราะขายของอยู่ในไลฟ์สด มีทุกวันเลยค่ะเวลาไลฟ์สดรอบหนึ่งก็จะมี 1-2 คน แต่เวลาเราไลฟ์สดเราก็จะแนะนำตัวก่อน ทุกคนสามารถถามได้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ แต่เขาไม่ได้ถามอยู่ดีๆ เขาก็เข้ามาล้อเลย แต่พี่ๆ ในไลฟ์สดก็ใจดีอยู่นะคะ เวลาเขาเข้ามาล้อเขาก็ช่วยปกป้อง ด่าคืนเลย ว่าเขาคืน ทำไมต้องมาล้อด้วย”
พยายามสร้างรายได้ เพื่อรักษาตัวเอง
“หนูเคยศึกษาดูว่าแต่ละที่แต่ละบริษัทเขารับคนพิการ 2 คนอะไรประมาณนี้ค่ะ แต่หนูก็เริ่มมาขายของออนไลน์เองตั้งแต่ ม.2 แล้วค่ะ ลองผิดลองถูกมาเรื่อยๆ เคยขายสบู่ เคยขายมาหลายอย่าง แต่ก็ได้เรียนรู้มาหลายอย่างเพราะว่า สมมติสบู่พี่ซื้อไป 1 ก้อน พี่ต้องใช้หนึ่งเดือนถึงจะหมดก็เลยไม่ได้ขาย ก็เลยเครียดอยู่อย่างเดียวก็คือ หาเงิน ทำยังไงจะหารายได้ได้ พ่อไปทำงานมาก็เหมือนเอามารักษาตัวหนูหมดเลย แล้วทีนี้ก็มีความคิดที่แบบว่ายังไงก็ต้องหาเงินมาดูแลครอบครัวให้ได้ จ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านประมาณนี้ เหมือนหนูลงคลิปไปแล้วมีพี่ๆ เขาเข้ามาดูเยอะมากเลย หนูก็เลยคิดว่าถ้าเราขายของอาจจะดี หารายได้เสริมได้ วันหนึ่งหนูต้องไลฟ์ 5 รอบ ในหนึ่งรอบก็จะมา 5 – 10 ออเดอร์ แต่บางครั้งมีเยอะมาก มีประมาณ 50 บ้านได้เลย แต่พี่ๆ เขาไม่โอนกันก็ต้องไลฟ์ใหม่อีก แต่บางทีก็มีออเดอร์เยอะค่ะ”
กำลังใจที่ดีมาจากพี่ๆ ของหล่าไอซ์
“ได้เยอะเลยค่ะ เหมือนพี่ๆ บางคนเขาไม่รู้จักกันก็เหมือนมารู้จักกัน เขารักหนูเหมือนน้องเหมือนพี่ประมาณนี้ มีหลายคนเลย เวลาไลฟ์สดก็เข้ามาคอมเมนต์ราคา ช่วยเราขาย แล้วก็ทักเข้ามารู้จักกันใหม่ ทั้งๆ ที่คนอยู่ในโรงเรียน หรือคนแถวบ้านยังไม่สนิทกันขนาดนี้ อยากเปิดแบรนด์ของกินเป็นของตัวเอง เพราะว่าขายของออนไลน์ก็คือ เหมือนอาชีพหลักของหนูแล้วถ้าหนูไม่ได้ไปทำงานอย่างอื่น”
