พุทโธ สาธุ, ธัมโม สาธุ,สังโฆ สาธุ,พุทโธ อโหสิ,ธัมโม อโหสิ,สังโฆ อโหสิ
สาธุ สาธุ อันว่าบาปทางกาย ทางวาจา ทางใจ ทั้งหลาย ทั้งปวง ที่ข้าพเจ้านี้ ได้เคยประพฤติผิดล่วงเกิน ก่อกรรมทำไม่ดีไว้ต่อนักบวช นักบุญ พระภิกษุผู้เป็นสมมติสงฆ์ดำรงพระศาสนาทั้งที่เป็นนวกะ เถระ มหาเถระ สามเณร เถรชี อุบาสกอุบาสิกา ผู้มีศีลมีธรรม ทั้งหลายทั้งปวง ด้วยการลบหลู่ดูหมิ่นด้วยกาย วาจา ใจ นินทาว่าร้าย เสียดสี ทำลายความดี มีจิตเป็นอกุศล ทำตนขัดขวางบุญ ทางกุศล ทางธรรม ทางปัญญา
ที่เป็นบาปเป็นกรรม ที่ผิดศีลผิดธรรม ที่ไม่ดีไม่งาม ที่ไม่ถูก ไม่ควร เพราะถูกกิเลสตัณหา คือ ราคะ โทสะ โมหะ เข้ามาสิงจิตดลใจให้ข้าพเจ้านี้ หลงคิดผิด ทำผิด พูดผิด ทั้งที่เจตนาก็ตาม ไม่เจตนาก็ตาม ทั้งที่รู้เท่าถึงการณ์ก็ตาม รู้ไม่เท่าถึงการณ์ก็ตาม ในอดีตชาติก็ตาม ในปัจจุบันชาติก็ตาม
บัดนี้ ข้าพเจ้า มีจิตสำนึกผิดแล้ว ในบาปทั้งหลาย ทั้งบปวงเหล่านั้น ข้าพเจ้าขอน้อมกาย วาจา ใจ และบุญกุศลน้อยใหญ่ เป็นเครื่องขอขมาลาโทษ ต่อท่านทั้งหลาย ขอให้ท่านทั้งหลาย จงโปรดเมตตา อโหสิกรรม อโหสิกรรม อโหสิกรรม ให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อความไม่ประมาท เพื่อความบริสุทธิ์ เพื่อความเจริญรรุ่งเรือง ทั้งทางโลกทางธรรม เพื่อมรรคผลนิพพาน ในปัจจุบันนี้เทอญฯ
(กราบขอขมาโทษ 3 ครั้ง)
