‘ม็อบส้นสูง’ บุกทำเนียบฯ ทวงเงินเยียวยา ผลกระทบคำสั่งปิดสถานบริการ

ประเด็นน่าสนใจ

วันนี้ ( 22 ธ.ค. 64 ) ที่บริเวณหน้าประตู 3 ทำเนียบรัฐบาล ถ.พิษณุโลก มูลนิธิเอ็มพาวเวอร์ และตัวแทนผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนพนักงานบริการจากหลายจังหวัด ได้รวมตัวกันพร้อมนำกล่องพัสดุที่บรรจุส้นสูงของตัวแทนพนักงานบริการหลากหลายจังหวัดที่ได้จัดส่งไปให้รัฐบาลพร้อมข้อความเรียกร้องให้รัฐบาลเยียวยาพนักงานบริการเนื่องจากคำสั่งปิดสถานบริการในสถานการณ์โควิด แต่กลับถูกรัฐบาลตีกลับทุกคู่

ทั้งนี้ ตัวแทนกลุ่มผู้ชุมนุมได้เปิดกล่องไปรษณีย์ที่บรรจุรองเท้าส้นสูงจากบรรดาตัวแทนพนักงานบริการจังหวัดต่าง ๆ ที่ได้นำรองเท้าส้นสูงพร้อมเขียนข้อความถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ส่งมายังทำเนียบรัฐบาล เพื่อขอร้องให้รัฐบาลเยียวยาแต่พัสดุนั้นถูกตีกลับจำนวนหลายสิบกล่อง

โดยมีข้อความบางส่วนที่ถูกเขียนมาอ่านเผยแพร่ เช่น หนูอยากทำงาน ลุงตู่ช่วยหนูด้วยไม่มีจะกินแล้ว ลุงตู่อย่าลืมหนู สั่งปิดได้แต่ต้องเยียวยา ช่วยเยียวยาด้วยเราจะอดตายแล้ว พนักงานบริการเราจะไม่ทน ออกไปลุงตู่ เมื่อไหร่ร้านจะได้เปิดเราจะได้เงินเยียวยา พร้อมยืนยันว่าเหล่านี้คือเสียงของพนังงานบริการจาก ผับ บาร์ อะโกโก้ ที่ รัฐบาลไม่สนใจ

รัฐบาลสั่งปิดสถานบริการ

หลังจากนั้น ทันตา เลาวิลาวัณยกุล มูลนิธิเอ็มพาวเวอร์ และผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนในฐานะตัวแทนพนักงานบริการอาบอบนวดได้อ่านจดหมายเปิดผนึกว่า จากสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิด-19 ตั้งแต่ มกราคม ปี 2563 จนกระทั่งปัจจุบันเป็นเวลากว่า 426 วัน ที่รัฐบาลสั่งปิดสถานบริการ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา พนักงานบริการได้เรียกร้องกับรัฐบาลมาโดยตลอด

ครั้งแรกเราส่งจดหมายเปิดผนึกถึงรัฐบาลในวันที่ 20 เมษายน 2564 และยื่นหนังสือสอบถามอีกครั้งในวันที่ 29 มิถุนายน 2564 ที่ หน้าทำเนียบรัฐบาลโดย “เรียกร้องให้รัฐดำเนินการเยียวยาพนักงานบริการเนื่องจากคำสั่งปิดสถานบริการ เป็นจำนวนเงิน 5,000 บาท ต่อเดือนให้กับพนักงานบริการและคนทำงานในสถานบริการทุกคนจนกว่าสถานบริการจะกลับมาเปิดดำเนินกิจการได้ ทั้งนี้รวมไปถึงคนทำงานในสถานบริการที่มีการจ้างงานชั่วคราวหรือรายครั้ง คนทำงานอิสระและครอบคลุมถึงคนทำงานที่เป็นชาติพันธุ์และแรงงานข้ามชาติ”

แต่รัฐบาลยังคงเพิกเฉยไม่มีการเยียวยาใด ๆ พนักงานบริการได้รับการเยียวยาอยู่เพียง 90 วันในโควิดระลอกแรก จากโครงการเราไม่ทิ้งกัน เป็นเงินจำนวน 15,000 บาท เห็นชัดว่าว่ารัฐบาลไม่ใส่ใจทิ้งกลุ่มคนทำงานบริการภาคกลางคืนไว้ข้างหลัง ตั้งแต่ระลอกที่ 2-3 รัฐบาลยังคงไม่มีคำตอบที่ชัดเจน มีเพียงเงื่อนไขเลื่อนลอย ต้องมีประกันสังคม ต้องได้รับการรับรองจากสมาคมฯ ยิ่งสร้างกำแพงการเข้าถึงการเยียวยา

“โควิดส่งผลกระทบทางเศรษฐกิจทำให้สถานบริการขนาดกลางและขนาดเล็กต้องปิดตัวลง พนักงานถูกให้ออก เกิดภาวะตกงานทั่วประเทศ อีกทั้งการบริหารจัดการแก้ไขของรัฐบาลที่ไม่มีประสิทธิภาพและล่าช้า แม้ว่ารัฐบาลจะได้ออกมาตรการต่าง ๆ มาช่วยเหลือประชาชน เช่น โครงการเราชนะ เราไม่ทิ้งกัน เรารักกัน หรือเงินช่วยเหลือจากประกันสังคม ซึ่งพบว่าเงินเยียวยาไม่เพียงพอ ไม่ทั่วถึง บางมาตรการก็เข้าไม่ถึงโดยเฉพาะพนักงานบริการที่ไม่มีประกันสังคมมีถึง 90% และพนักงานบริการที่เป็นแรงงานข้ามชาติหรือชาติพันธุ์ “ ผู้หญิงนักปกป้องสิทธิมนุษยชนในฐานะตัวแทนพนักงานบริการอาบอบนวดระบุ

ไม่ได้รับการเยียวยา

ทันตา กล่าวเพิ่มเติมว่า ในการแพร่ระบาด โควิด19 ปัจจุบัน รัฐบาลมีคำสั่งให้ปิดสถานบริการต่อเนื่องออกไปอีกจนถึง 16 มกราคม 2565 พนักงานบริการที่มีความหวังว่าจะได้กลับมาทำงาน ต้องประสบปัญหาเพิ่มขึ้นจากค่าใช้จ่ายที่กำลังเตรียมตัวกลับมาทำงาน เงินเก็บได้หมดไปนานแล้ว หนี้สินเพิ่มขึ้น ทางออกไม่มี ไม่ได้รับการเยียวยา เกิดผลกระทบหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ ต่อพนักงานบริการ การหางานใหม่เป็นไปได้ยากในสถานการณ์ปัจจุบัน

อย่างไรก็ตามเป็นอีกครั้งที่เราพนักงานบริการต้องออกมาเรียกร้องด้วยตนเอง เนื่องจากรัฐบาลปฏิเสธไม่รับพัสดุส้นสูงที่มีข้อเรียกร้องของพวกเรา ดังนั้นเราจึงต้องมาพูดความลำบากด้วยเสียงของตนเอง กิจกรรมอ่านข้อความบน ส้นสูงส่งเสียง ของพนักงานบริการให้รัฐบาลฟังจนกว่ารัฐบาลจะได้ยินรับรู้และเร่งการเยียวยาให้กับพนักงานบริการ หนังสือฉบับนี้ยังยืนยันข้อเรียกร้องเดิมให้รัฐบาลเร่งดำเนินการเยียวยาให้กับพนักงานบริการตามข้อเรียกร้องดังกล่าวโดยเร่งด่วนและมีแนวทางแก้ไขปัญหาที่เป็นรูปธรรมที่ชัดเจนโดยเร็วที่สุด

ภาพ : วิชาญ โพธิ