“รถจักรแรงมนุษย์” อาชีพสุดเสี่ยงสำหรับคนไร้บ้านในฟิลิปปินส์ หาเลี้ยงชีพด้วยการเข็นรถรับ-ส่งบนรางรถไฟ
ทุกๆ วัน ชาวฟิลิปปินส์จำนวนมากเดินทางไปยังรางรถไฟในกรุงมะนิลา พวกเขาไม่ได้รอขึ้นรถไฟ แต่ไปรอโดยสารรถเข็นที่ทำจากแผ่นไม้ติดล้อ โดยใช้แรงมนุษย์เข็นไปบนราง เพราะต้องการหลีกเลี่ยงสภาพการจราจรที่ติดขัดในเมือง
นายเรย์นัลโด ดิแอซ วัย 40 ปี เป็นหนึ่งในคนเข็นรถที่มีมากกว่าร้อยคนตามเส้นทางรางรถไฟยาว 28 กิโลเมตร และคิดค่าโดยสารแต่ละรอบแค่ 0.20 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือราว 6 บาท 25 สตางค์ เขาอาศัยในเพิงที่ทำขึ้นง่ายๆ กับลูกชาย 2 คน และหาเลี้ยงชีพด้วยการเข็นรถตั้งแต่อายุ 17 ปี
นายดิแอซทำเงินได้ 10 ดอลลาร์ หรือกว่า 300 บาทต่อวัน เพียงพอประทังชีวิตทั้งครอบครัว โดยนี่เป็นหนทางหาเงินที่ง่ายและดีกว่าไปขโมยของ ซึ่งรางรถไฟก็เป็นของการรถไฟฟิลิปปินส์ พวกเขาแค่ยืมมาหาเลี้ยงชีพเท่านั้น
แต่การคมนาคมราคาถูกก็มาพร้อมความเสี่ยง ทั้งคนเข็นรถและผู้โดยสารต่างก็ระวังรถไฟที่แล่นบนรางตลอดเวลา เพื่อป้องกันอุบัติเหตุ ขณะที่คนเข็นรถเล่าว่า ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงสักครั้งตั้งแต่เริ่มให้บริการเมื่อหลายสิบปีก่อน
ในจำนวนผู้โดยสารหลายหมื่นคน ส่วนใหญ่เป็นพนักงานออฟฟิศและนักเรียนนักศึกษา ซึ่งการโดยสารรถเข็นด้วยแรงมนุษย์นั้นประหยัดเวลาในการเดินทางแต่ละวันได้มาก แม้ต้องเสี่ยงอันตราย
มีผู้อยู่อาศัยราว 13 ล้านคนในกรุงมะนิลา และการรถไฟเคยขยายเครือข่ายคมนาคมเพิ่มกว่า 100 สถานีบริเวณรอบนอกของกรุงมะนิลาในยุค 1960 ก่อนที่จะถูกเพิกเฉยและลดลงเหลือเพียง 1 ใน 3 เนื่องจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ
